|
βιογραφικά
Θοδωρής Καραθόδωρος
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Δραστηριοποιείται ως συνθέτης και
μουσικολόγος. Είναι διδάκτωρ μουσικολογίας του Τμήματος Μουσικών
Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Το θέμα
της διδακτορικής του διατριβής έχει τίτλο: Επιδράσεις
χαρακτηριστικών ιδιωμάτων της βυζαντινής μουσικής στη σύγχρονη,
έντεχνη ελληνική μουσική δημιουργία. Περιπτωσιολογική μελέτη: Μιχάλης
Αδάμης, Δημήτρης Τερζάκης. Παράλληλα, είναι αριστούχος πτυχιούχος
του Τμήματος Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου
Μακεδονίας (Θεσσαλονίκη). Σπούδασε σύνθεση με τον Αθανάσιο Ζέρβα και
τον Μιχάλη Αδάμη, παρακολουθώντας ταυτόχρονα σεμινάρια με διεθνούς
φήμης συνθέτες, όπως οι
Eric Honour,
Gustavo Leone,
Ilya Levinson,
Stephen Syverud,
Θόδωρος Αντωνίου, Ντίνος Κωνσταντινίδης και άλλοι.
Ο
Θοδωρής Καραθόδωρος είναι πτυχιούχος αρμονίας και ανωτέρων θεωρητικών,
διπλωματούχος βυζαντινής μουσικής και διπλωματούχος πιάνου με βαθμό
«άριστα παμψηφεί». Ανακοινώσεις του έχουν παρουσιαστεί σε διεθνή
μουσικολογικά συνέδρια, ενώ έργα του έχουν παιχτεί στην Ελλάδα και το
εξωτερικό από διακεκριμένους μουσικούς και μουσικά σύνολα, όπως οι
Rex Richardson,
Iwona Glinka,
Leo Saguiguit,
το Κουαρτέτο Σαξοφώνων Αθήνας κ.ά. Διετέλεσε επιστημονικός συνεργάτης
της Μεγάλης Ορθόδοξης
Χριστιανικής Εγκυκλοπαιδείας δημοσιεύοντας σε αυτή διάφορα
βυζαντινομουσικολογικά λήμματα. Από το 2008 είναι υπεύθυνος
πολιτιστικών θεμάτων του Πολιτιστικού Συλλόγου των Αγχιαλιτών της
Αθήνας «Η Αγχίαλος». Διδάσκει πιάνο στο Μουσικό Σχολείο Βόλου.
Κώστας Καρδάμης
Ο
Κώστας Καρδάμης (kardamis@ionio.gr)
είναι μουσικολόγος και υπηρετεί ως επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα
Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου με γνωστικό αντικείμενο
την Ιστορία της Νεοελληνικής Μουσικής. Οι ερευνητικές δραστηριότητές
του αφορούν στη μουσική της Ελλάδας των νεωτέρων χρόνων, ιδιαιτέρως
εκείνης του 18ου και του 19ου αιώνα, καθώς και στην όπερα και το
μουσικό θέατρο. Στα ερευνητικά ενδιαφέροντά του συμπεριλαμβάνονται,
επίσης, η μουσική για σύνολα πνευστών, η όπερα και η διάδραση
μουσικής, κοινωνίας και πολιτικής. Είναι μέλος του Εργαστηρίου
Ελληνικής Μουσικής του Τμήματος Μουσικών Σπουδών, της συντακτικής
ομάδας των περιοδικών Μουσικός Λόγος και Μουσικός
Ελληνομνήμων, καθώς και της ελληνικής επιτροπής της
RILM.
Επίσης, είναι Γενικός Επιμελητής της σειράς Μνημεία Νεοελληνικής
Μουσικής. Από το 2003 έχει αναλάβει την επιμέλεια του Αρχείου και
του Μουσείου της Φιλαρμονικής Εταιρείας Κερκύρας.
Αντώνης Ι. Κωνσταντινίδης
Ο Αντώνης Ι. Κωνσταντινίδης είναι διδάκτορας μουσικολογίας,
εκπαιδευτικός και κριτικός μουσικής. Γεννήθηκε στην Καβάλα το 1972.
Σπούδασε στα τμήματα Μαθηματικών και Μουσικών Σπουδών του Α.Π.Θ. Ως
υπότροφος του Ι.Κ.Υ. και υπό την επίβλεψη του καθ. Γρηγόρη Στάθη
εκπόνησε διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του
Πανεπιστημίου Αθηνών. Η ειδικότερη έρευνά του επικεντρώθηκε στη
μουσικολογική μελέτη και μαθηματική τεκμηρίωση των λεπτών
διαστημάτων στη θεωρία της ελληνικής μουσικής. Οι μουσικές του
σπουδές περιλαμβάνουν επίσης τη θεωρία της δυτικής μουσικής
(αρμονία, αντίστιξη και φούγκα), πιάνο και βυζαντινή μουσική, την
οποία διδάχτηκε από τον Άρχοντα Πρωτοψάλτη κ. Χαρίλαο Ταλιαδώρο.
Δίδαξε τη Ψαλτική Τέχνη και Μουσική Κριτική, ως ειδικός επιστήμων
(ΠΔ407/80), στα Τμήματα Μουσικών Σπουδών και Θεολογίας του Α.Π.Θ. Ως
μουσικοκριτικός, συνεργάστηκε από το 2000 και για μια δεκαετία, σε
εβδομαδιαία βάση, με τις εφημερίδες Μακεδονία της Κυριακής και
Θεσσαλονίκη. Η ώς τώρα δραστηριοποίησή του καταμετρά
εκατοντάδες μουσικοκριτικά σημειώματα συναυλιών, οπερατικών
παραστάσεων, σκηνικών παραγωγών, ηχογραφήσεων και κείμενα
προβληματισμού. Το 2003 εκλέχθηκε τακτικό μέλος της Ένωσης Ελλήνων
Μουσικών και Θεατρικών Κριτικών. Υπηρετεί στην δημόσια εκπαίδευση ως
καθηγητής μουσικής στο Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης.
Μάρκος Τσέτσος
Ο
Μάρκος Τσέτσος είναι Καθηγητής Αισθητικής της Μουσικής στο Τμήμα
Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, του οποίου υπήρξε
διδάκτορας (1999). Μέλος της επιστημονικής επιτροπής του περιοδικού
Μουσικολογία και επιστημονικός συνεργάτης του περιοδικού
Αξιολογικά. Μέλος της Διεθνούς Εταιρείας Helmuth Plessner,
ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Μουσικολογικής Εταιρείας, υπότροφος και
συνεργάτης του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών. Αριστούχος απόφοιτος
διεύθυνσης ορχήστρας του Κρατικού Ωδείου «Ρίμσκυ-Κόρσακοφ» της Αγ.
Πετρούπολης Ρωσίας (1993) και κιθάρας του Εθνικού Ωδείου (1986).
Κύριες δημοσιεύσεις (βιβλία): Η μουσική στη νεότερη φιλοσοφία
(2012), Εθνικισμός και λαϊκισμός στη νεοελληνική μουσική
(2011), Βούληση και ήχος. Η μεταφυσική της μουσικής στη φιλοσοφία
του Σοπενχάουερ (2004), Στοιχεία και περιβάλλοντα της
μουσικής (2012), Νεοελληνική μουσική. Δοκίμια ιδεολογικής και
θεσμικής κριτικής (2013), Βασικές μέθοδοι ενορχήστρωσης
(2006), Έγελος, Η αισθητική της μουσικής (μετάφραση και
επίμετρο, 2002), Hanslick, Για το ωραίο στη μουσική
(μετάφραση και επίμετρο, 2003).
Ιωάννης Φούλιας
Επίκουρος καθηγητής «Συστηματικής Μουσικολογίας. Θεωρίας της
Μουσικής (18ου-19ου αιώνος)» στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Εθνικού
και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
(προσωπική
ιστοσελίδα:
http://users.uoa.gr/~foulias).
Γεννήθηκε
στην Αθήνα το 1976. Πραγματοποίησε μουσικές σπουδές στο Δημοτικό
Ωδείο Καλαμάτας (πτυχία αρμονίας, αντιστίξεως, φούγκας και πιάνου,
1994-1998) και σπούδασε μουσικολογία στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του
Πανεπιστημίου Αθηνών (πτυχίο το 1999 και διδακτορικό δίπλωμα το
2005, με διατριβή για τα Αργά μέρη σε μορφές σονάτας στην
κλασσική περίοδο). Είναι μέλος της Συντακτικής και της
Επιστημονικής Επιτροπής του περιοδικού Πολυφωνία καθώς και
των αντίστοιχων επιτροπών του περιοδικού Μουσικολογία, συνάμα
δε ιδρυτικό μέλος και Γενικός Γραμματέας της Ελληνικής
Μουσικολογικής Εταιρείας. Έχει συμμετάσχει στο διεθνές ερευνητικό
πρόγραμμα RIPM, σε επιστημονικές ημερίδες και διεθνή συνέδρια. Έχει
επίσης δημοσιεύσει δεκάδες πρωτότυπα άρθρα, καθώς και μεταφράσεις
βιβλίων (των R. Wagner, Κ. Φλώρου και N. Cook)
αλλά και μικρότερων μελετών. Από τον εκδοτικό οίκο
«Παπαγρηγορίου – Νάκας» κυκλοφορούν οι μονογραφίες του Οι δύο
σονάτες για πιάνο του Δημήτρη Μητρόπουλου: Από τον ύστερο ρομαντισμό
στην Εθνική Σχολή Μουσικής (2011) και Οι συμφωνίες κατά τις
οβιδιανές Μεταμορφώσεις του Carl Ditters von Dittersdorf:
Συμβολή στην αποκατάσταση ενός έργου-σταθμού στην ιστορία της
προγραμματικής μουσικής (2015). Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα
εμπίπτουν στα ακόλουθα πεδία: θεωρία των μουσικών μορφών (από τον
18ο έως τον 21ο αιώνα), εξελικτική θεώρηση ειδών και μορφών της
ενόργανης μουσικής στο μπαρόκ, τον κλασσικισμό και τον ρομαντισμό,
μορφολογία και μουσική ανάλυση.
|
