αρχ. σελίδασυντακτική ομάδατρέχον τεύχοςπροηγ. τεύχηαναζήτησηοδηγίεςεπικοινωνίαenglish

τεύχος 28 (Άνοιξη 2016) περιεχόμενα περιλήψεις βιογραφικά

βιογραφικά

Αναστασία Γεωργάκη

Η Αναστασία Γεωργάκη γεννήθηκε στην Λευκάδα. Σπούδασε Φυσική (Πανεπιστήμιο Αθηνών, πτυχίο 1986) και μουσική στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών (πτυχίο Αρμονίας, πτυχίο Αντίστιξης και δίπλωμα Ακκορντεόν και Ηλ. Αρμονίου) κατά την περίοδο 1981-1990. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα της Μουσικής Πληροφορικής στο Παρίσι, στο Ινστιτούτο Έρευνας Συντονισμού Ακουστικής και Μουσικής [IRCAM] (σε συνεργασία με την EHESS), όπου απέκτησε τον τίτλο DEA (1991), και περάτωσε με επιτυχία την διδακτορική της διατριβή (1997) στον τομέα «Μουσική και Μουσικολογία του 20ού αιώνα με έμφαση στην μουσική τεχνολογία». Έχει εργαστεί ως παιδαγωγός σε διάφορα ωδεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Κατά την περίοδο 1995-2002 εργάστηκε ως συμβασιούχος Π.Δ. 407/80 και μετέπειτα σαν Λέκτορας στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου και από το 2002 είναι μέλος ΔΕΠ του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου διδάσκει μαθήματα που αφορούν την εφαρμογή των νέων τεχνολογιών στη σύγχρονη μουσική δημιουργία (από το 2014 είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Μουσικής Τεχνολογίας).

Μέλος οργανωτικής επιτροπής διεθνών συνεδρίων που έγιναν αντίστοιχα το 1998, το 2000, το 2005 και το 2007, και πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής του Διεθνούς Διπλού Συνεδρίου Μουσικής Πληροφορικής ICMC|SMC2014 (www.icmc14-smc14.net). Έχει συμμετάσχει σε πολλά διεθνή και ελληνικά συνέδρια μουσικής πληροφορικής και ηλεκτροακουστικής μουσικής και έχει στο ενεργητικό της πολλά άρθρα γύρω από την μουσικολογική και συστηματική διάσταση της χρήσης των νέων τεχνολογιών στην μουσικολογική έρευνα, την μουσική δημιουργία και την μουσική εκπαίδευση. Συνεργάζεται με το Τμήμα Πληροφορικής του EΚΠΑ και με άλλα ερευνητικά ινστιτούτα στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Μέλος του Εργαστηρίου Μουσικής Ακουστικής και Τεχνολογίας του ΤΜΣ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στην ανάπτυξη και εφαρμογή των νέων τεχνολογιών στη σύγχρονη μουσική δημιουργία (τεχνολογικές προεκτάσεις στα έργα του Ιάννη Ξενάκη και του Ανέστη Λογοθέτη, ελληνική ηλεκτροακουστική μουσική, ηχητικές εγκαταστάσεις), σε τεχνολογίες ανάλυσης-σύνθεσης φωνής, στην ανάπτυξη του Phonodeon, στις νέες τεχνολογίες και την οπτική μουσική (εικαστικός ήχος), καθώς και σε εφαρμογές της μουσικής τεχνολογίας στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, με προεκτάσεις στο χώρο της βελτίωσης της φωνητικής ακρίβειας και της δημιουργίας εικονικών ηχοτοπίων. Είναι ενεργός μουσικός και υπεύθυνη προγράμματος του κουιντέτου Novitango (www.novitango.gr), έχοντας στο ενεργητικό της πολλές συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Επίσης έχει συμμετάσχει σε συναυλίες ηλεκτροακουστικής μουσικής με μεικτά μέσα και σε συναυλίες με ορχήστρες και γνωστά σχήματα.

Βασίλειος Καλαγκιάς

Ο Βασίλειος Καλαγκιάς γεννήθηκε το 1975 στη Χίο. Το 2015 αποφοίτησε με “Άριστα” από το Τμήμα Μουσικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1998 είναι απόφοιτος του Τμήματος Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Πατρών, ενώ το 2011 απέκτησε το Πτυχίο Αρμονίας από το Ωδείο Ναυπλίου της Αγγελικής Μαυρούλη. Παίζει λαϊκά και παραδοσιακά όργανα (μπουζούκι, ούτι, λαούτο) σε πολύ καλό επίπεδο, καθώς έχει παρακολουθήσει μαθήματα μουσικής από δασκάλους-μουσικούς όπως ο Θέμης Παπαβασιλείου και ο Αντώνης Απέργης. Το καλοκαίρι του 2015 κυκλοφόρησε την πρώτη του δισκογραφική δουλειά, που περιλαμβάνει δέκα δικά του κομμάτια, τρία εκ των οποίων έχουν βραβευθεί σε μουσικό διαγωνισμό του Ωδείου Φουντούλη στο Βόλο, το 2013. Από το 2010 δραστηριοποιείται στο χώρο της μουσικής εκπαίδευσης, διδάσκοντας μπουζούκι στο Μουσικό Σχολείο Αργολίδας, ενώ από το 1998 έως και σήμερα διδάσκει μαθηματικά σε παιδιά Γυμνασίου και Λυκείου στην ιδιωτική εκπαίδευση. Παράλληλα, είναι ενεργός μουσικός παίζοντας λαϊκά και παραδοσιακά έγχορδα και τραγουδώντας σε μουσικά σχήματα του Ναυπλίου. Από το 2014 αποτελεί ιδρυτικό μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας “Celesta”, με αντικείμενο τη μουσικοκινητική και το κουκλοθέατρο.

Γιώργος Λεωτσάκος

Μουσικοκριτικός, μουσικός ερευνητής και συνθέτης. Παρ’ ότι παρακολούθησε μαθήματα μουσικής κατ’ ιδίαν με τους Κωνσταντίνο Κυδωνιάτη και Γιάννη Α. Παπαϊωάννου στο Ελληνικό Ωδείο στην Αθήνα (αποφοιτώντας το 1964), ο ίδιος θεωρεί πως υπήρξε ως επί το πλείστον αυτοδίδακτος. Από τα χρόνια των σπουδών του άρχισε να γράφει μουσικές κριτικές στην εφημερίδα Η Καθημερινή, όπου διαδέχτηκε τον Μίνωα Δούνια ως τακτικός συνεργάτης το 1962. Ακολούθως εργάστηκε για διάφορα ημερήσια αθηναϊκά έντυπα, όπως την Μεσημβρινή, Τα Νέα, Το Βήμα, την Πρωινή, την Ελεύθερη Γνώμη, την Πρώτη, την Επικαιρότητα και την Express, καθώς και για τα περιοδικά Ελληνικά Θέματα, Αντί, Δίφωνο, Γνώση και Έκτη Ημέρα, το εβδομαδιαίο πολιτιστικό τεύχος της Ημερησίας. Διετέλεσε μουσικός επιμελητής στην ελληνική έκδοση της εγκυκλοπαίδειας Πάπυρος – Λαρούς – Μπριτάννικα και στην Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, εισάγοντας στην τελευταία καινούργια δεδομένα για δεκάδες έλληνες συνθέτες του 19ου και του 20ού αιώνα. Χάρη στην συνεργασία του με το λεξικό The New Grove Dictionary of Music and Musicians, σε αμφότερες τις εκδόσεις του 1980 και του 2001, τα στοιχεία αυτά έγιναν εν μέρει προσβάσιμα και στο διεθνές αναγνωστικό κοινό.

Ως μεταφραστής έχει δημοσιεύσει βιβλία στα ελληνικά για τους Gustav Mahler και Γιάννη Χρήστου, καθώς και την Ιστορία της Μουσικής του Emile Vuillermoz. Υπήρξε επίσης παραγωγός προγραμμάτων ελληνικής έντεχνης μουσικής για την Ελληνική Ραδιοφωνία, ενώ το 1975 ήταν υπεύθυνος για την παρουσίαση προγραμμάτων παραδοσιακής μουσικής της Ασίας στο ελληνικό κοινό. Εντούτοις, ήδη κατά τις αρχές της δεκαετίας του 1970 είχε πια εγκαταλείψει την εθνομουσικολογία, με την οποία καταγινόταν από τα τέλη της δεκαετίας του 1950, για να αφιερωθεί αποκλειστικά στην έρευνα της ιστορίας της ελληνικής έντεχνης μουσικής, παρακινούμενος κυρίως από την εμπειρία που είχε αποκτήσει ως μουσικοκριτικός επί της ελληνικής μουσικής ζωής. Η κυριότερη δημοσίευσή του είναι η μονογραφία Σπύρος Σαμάρας (1861-1917). Ο μεγάλος αδικημένος της έντεχνης ελληνικής μουσικής: Δοκιμή βιογραφίας (Αθήνα 2013). Έχει επίσης συνθέσει έναν περιορισμένο αριθμό μουσικών έργων σε ελεύθερο ατονικό ύφος με διάσπαρτες τροπικές δομές.

Ειρήνη Νικολάου

Η Ειρήνη Νικολάου είναι απόφοιτος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (1998). Κατέχει Μεταπτυχιακό Δίπλωμα με τίτλο «Η μουσική εκπαίδευση στη θεώρηση του Αριστοτέλη» και Διδακτορικό Δίπλωμα με τίτλο «Οι φιλοσοφικές και παιδαγωγικές διαστάσεις της μουσικής σύμφωνα με τον Αριστείδη Κοϊντιλιανό» από τον Τομέα Φιλοσοφίας του Τμήματος Φ.Π.Ψ. του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Επιπλέον είναι διπλωματούχος σολίστ πιάνου και σύνθεσης, όπου βραβεύτηκε αντιστοίχως με το Α΄ και Β΄ βραβείο. Έχει ασχοληθεί με τον τομέα της διεύθυνσης χορωδίας και ορχήστρας και έχει κάνει εμφανίσεις σε συναυλίες ως σολίστ πιάνου καθώς και σε μουσικά σύνολα, ορχήστρες και χορωδίες. Από το 2002 εργάζεται ως Ειδικό Εκπαιδευτικό Προσωπικό (ΕΕΠ) στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, με αντικείμενο τη μουσική διδασκαλία και τη διεύθυνση της χορωδίας του Τμήματος. Από το 1999 έως το 2004 υπήρξε Εργαστηριακός Συνεργάτης του Τμήματος Βρεφονηπιοκομίας του ΤΕΙ Ηπείρου για τη διδασκαλία του μαθήματος «Μουσικοπαιδαγωγική» και από το 1999 έως το 2002 καθηγήτρια στο Μουσικό Σχολείο Ιωαννίνων. Επιπλέον, έχει διδάξει ανώτερα θεωρητικά, πιάνο και μουσική προπαιδεία σε διάφορα ωδεία. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στη μουσική παιδαγωγική, στη φιλοσοφία και στην αρχαία ελληνική μουσική.

Καίτη Ρωμανού

Η Καίτη (Αικατερίνη) Ρωμανού είναι μουσικολόγος, ερευνήτρια της ελληνικής μουσικής στην μ.Χ. περίοδο. Ήταν μέλος ΔΕΠ στο ΤΜΣ του Πανεπιστημίου Αθηνών και σήμερα είναι μέλος ΔΕΠ του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου. Είναι επίσης συντονίστρια της ελληνικής ομάδας του διεθνούς προγράμματος RIPM.

Κείμενά της στην ελληνική και την αγγλική γλώσσα έχουν ευρέως δημοσιευτεί σε επιστημονικές εκδόσεις, όπως: “Exchanging Rings under dictatorships”, στο: Music and Dictatorship in Europe and Latin America (Brepols, 2009)· (με την Μαρία Μπαρμπάκη), “Music education in Nineteenth century Greece: Its institutions and their contribution to urban musical life”, Nineteenth Century Music Review (June 2011)· (με την Σοφία Κομποτιάτη), “Verdi’s reception in Greece”, στο: Verdi Reception (Brepols 2013)· “Serbian Music in Western Music Historiography”, στο: Serbian Music: Yugoslav Contents (Institute of Musicology of the Serbian Academy of Sciences and Arts, 2014)· λήμματά της περί Ελλάδας και Κύπρου δημοσιεύτηκαν στο Grove / Oxford music online (2015).

Πρόσφατα βιβλία της: Serbian and Greek Art Music. A Patch to Western Music History (Bristol & Chicago, 2009)· Great Theory of Music by Chrysanthos of Madytos, μετάφραση (New York, 2010).

Ευαγγελία Χαλδαιάκη

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1991. Απέκτησε πτυχίο από το Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών το 2014, με τον βαθμό «Λίαν Καλώς». Από τον Νοέμβριο του 2014 φοιτά στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών του Τμήματος Φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με ειδίκευση στις «Λαογραφικές Σπουδές και στον Λαϊκό Πολιτισμό». Είναι υπότροφος του Προγράμματος SYLFF (Sasakawa Young Leaders Fellowship Found) για το ακαδημαϊκό έτος 2015-2016. Το 2014 απέκτησε επίσης πτυχίο βυζαντινής μουσικής από το Ορφείο Ωδείο με τον βαθμό «Άριστα». Διδάσκει παραδοσιακό τραγούδι σε ομαδικό μάθημα στο Μουσείο Λαϊκών Οργάνων Φοίβου Ανωγειανάκη από το 2013. Γνωρίζει την αγγλική (Certificate of Proficiency in English, University of Michigan) και την τουρκική (μεσαίο επίπεδο) γλώσσα.