|
βιογραφικά
Νίκος
Α. Δοντάς
Γεννήθηκε
στη Βόννη το 1963 και αποφοίτησε από τη
Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1980. Είναι
διδάκτωρ μουσικολογίας του Τμήματος
Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου
Αθηνών (2014), μουσικοκριτικός της
εφημερίδας Η
Καθημερινή από το 1995 και συνεργάτης
της από το 1988, υπεύθυνος του Τομέα
Δραματολογίας της Εθνικής Λυρικής
Σκηνής από το 2006, συνεργάτης του 29τομου
εγκυκλοπαιδικού λεξικού Die Musik in Geschichte und Gegenwart (MGG), συνεργάτης του
περιοδικού Ήχος
και Εικόνα από το 1984. Έχει
συνεργαστεί με τους τομείς εκδόσεων
των Μεγάρων Μουσικής Αθηνών και
Θεσσαλονίκης, καθώς και του Φεστιβάλ
Αθηνών, έχει συμμετάσχει σε συνέδρια
και έχει δώσει πλήθος διαλέξεων, ενώ
ως παραγωγός ραδιοφώνου έχει
συνεργαστεί με το Γ΄ Πρόγραμμα της ΕΡΑ,
τον «Σκάι 100,4» και τον «Εν Λευκώ». Ως
αρχιτέκτων-μηχανικός (ΕΜΠ 1986 και M.Sc. UCL, Λονδίνο 1987) έχει
συνεργαστεί με το γραφείο «Μάνος
Περράκης και συνεργάτες» κατά το
σχεδιασμό και την επίβλεψη της
επέκτασης του Βυζαντινού και
Χριστιανικού Μουσείου Αθηνών, ενώ ως
Επιμελητής Αρχιτεκτονικών Σχεδίων
και Οπτικής Απόδοσης του Ιδρύματος
Μείζονος Ελληνισμού είναι συγγραφέας
και επιστημονικός υπεύθυνος έντυπης
έκδοσης για την ελληνιστική πόλη
Πριήνη της Ιωνίας (ΙΜΕ 2001), η οποία
μεταφράστηκε στα αγγλικά και εκδόθηκε
από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις του
Χάρβαρντ (HUP 2005).
Ιρένα
Μπογκντάνοβιτς
H Ιρένα Μπογκντάνοβιτς γεννήθηκε το
1974 στο Βελιγράδι της Σερβίας. Το 2001 αποφοίτησε
από το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του
Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου το 2004 ολοκλήρωσε τον πρώτο μεταπτυχιακό κύκλο. Tο 2012
αποπεράτωσε τη διδακτορική της
διατριβή με τίτλο Το θέατρο της
αναγέννησης και του μπαρόκ στη
βαλκανική χερσόνησο και στα νησιά
της. Παράλληλα,
υπό την αιγίδα της Ακαδημίας Αθηνών,
πραγματοποίησε τρία ερευνητικά
ταξίδια στην Οδησσό (2008, 2009 και 2010) και
σε συνεργασία με τον καθηγητή Βάλτερ
Πούχνερ ετοίμασε το βιβλίο Ελληνικό
θέατρο στην Οδησσό 1814-1914: Άγνωστα
στοιχεία για ελληνικές παραστάσεις
στην πόλη της Φιλικής Εταιρίας και
στις Παρευξείνιες Χώρες από ρωσικές
και ελληνικές εφημερίδες της Οδησσού,
Αθήνα 2013.
Έχει
εκδώσει άρθρα σε ελληνικά και
σερβικά επιστημονικά περιοδικά και
τόμους, ενώ παράλληλα ασχολείται και
με τη λογοτεχνική μετάφραση (Γ.
Ξανθούλης, Μ. Držić, Γ. Ιωάννου, Α.
Τερζάκης, Ν. Καζαντζάκης κ.ά.). Το 2013
ξεκίνησε την μεταδιδακτορική της
ερεύνα στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών
του Εθνικού και Καποδιστριακού
Πανεπιστημίου Αθηνών με τίτλο Τα
αρχαία μοτίβα στην αναγεννησιακή και
μπαρόκ θεατρική παραγωγή της
νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Νίκος
Πουλάκης
Ο Νίκος Πουλάκης σπούδασε μουσική εκτέλεση,
ανώτερα θεωρητικά, σύνθεση και
μουσικολογία. Είναι διδάκτορας
εθνομουσικολογίας και πολιτισμικής
ανθρωπολογίας του Τμήματος Μουσικών
Σπουδών του Εθνικού και
Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Η διατριβή του έχει θέμα τη μουσική
στον ελληνικό κινηματογράφο της
δεκαετίας του ’60. Έχει εργαστεί ως
καθηγητής μουσικής στη δημόσια και
την ιδιωτική εκπαίδευση και ως
μουσικός επιμελητής σε μεγάλους
μουσικούς εκδοτικούς οίκους και
πολιτιστικούς / εκπαιδευτικούς
φορείς. Διδάσκει μαθήματα για τον
εθνογραφικό κινηματογράφο και το
ντοκιμαντέρ, όπως επίσης και για τη
μουσική-κινηματογραφική θεωρία, στο
Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Εθνικού
και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου
Αθηνών. Έχει διδάξει
εθνομουσικολογία, μουσική
πληροφορική και πολυμέσα,
εθνογραφικό φιλμ και
κινηματογραφική μουσική στο Τμήμα
Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής του
Τ.Ε.Ι. Ηπείρου (Άρτα) και έχει
συμμετάσχει σε περισσότερα από 15
ερευνητικά προγράμματα. Έχει
δημοσιεύσει άρθρα και κεφάλαια σε
βιβλία, συλλογικούς τόμους και
περιοδικά που αναφέρονται στη
μουσική, τον κινηματογράφο, την (εθνο)μουσικολογία,
την ανθρωπολογία, τα Μ.Μ.Ε. και την
εκπαίδευση. Έχει λάβει υποτροφία από
το Εθνικό και Καποδιστριακό
Πανεπιστήμιο Αθηνών και από τα
ιδρύματα «Προποντίς» και «Sasakawa». Συνθέσεις
του έχουν εκτελεστεί με επιτυχία
στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι
επιστημονικός συνεργάτης του
ελληνικού μουσικολογικού περιοδικού
Πολυφωνία, καθώς και του International Music and Media Research Group. Πρόσφατα
εκλέχτηκε μέλος του Ειδικού Τεχνικού
Εργαστηριακού Προσωπικού (Ε.Τ.Ε.Π.) του Εργαστηρίου
Εθνομουσικολογίας και Πολιτισμικής
Ανθρωπολογίας του Τμήματος
Μουσικών Σπουδών του Εθνικού και
Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών,
όπου παράλληλα εκπονεί
μεταδιδακτορική έρευνα.
Βάλτερ
Πούχνερ
Ο
Βάλτερ Πούχνερ γεννήθηκε το 1947 στη
Βιέννη της Αυστρίας. Είναι καθηγητής
της θεατρολογίας στο Τμήμα Θεατρικών
Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και
έχει διδάξει σε πολλά πανεπιστήμια
στην Ευρώπη και την Αμερική. Έχει
δημοσιεύσει περί τα 80 βιβλία, πάνω
από 300 μελέτες και γύρω στις 1.000
βιβλιοκρισίες. Χώρος των ερευνητικών
του ενδιαφερόντων είναι η ιστορία
και θεωρία του ελληνικού,
μεσογειακού και βαλκανικού θεάτρου,
η συγκριτική λαογραφία, οι
βυζαντινές και νεοελληνικές σπουδές,
φιλολογικά και ιστορικά θέματα, η
έκδοση των κειμένων, καθώς και η
θεωρία του θεάτρου και του δράματος.
Καίτη
Ρωμανού
Η
μουσικολόγος Καίτη Ρωμανού δίδαξε
στο Πανεπιστήμιο Αθηνών το χρονικό
διάστημα 1994-2009. Από το 2010 διδάσκει στο
Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου. Είναι
ερευνήτρια της νεότερης ελληνικής
έντεχνης μουσικής και έχει
πραγματοποιήσει ερευνητικά
προγράμματα, που χρηματοδοτήθηκαν
από την Επιτροπή Ερευνών του
Πανεπιστημίου Αθηνών (2003-2004, 2006-2007)
και από την Γενική Γραμματεία
Έρευνας και Τεχνολογίας (2005-2007).
Επίσης, είναι επιστημονική υπεύθυνη
της ελληνικής ομάδας του διεθνούς
ερευνητικού προγράμματος RIPM (Répertoire
International des Sources Musicales / Retrospective Index of Music
Periodicals).
Στις
πρόσφατες δημοσιεύσεις της
περιλαμβάνονται οι ακόλουθες: «Exchanging
Rings under dictatorships»,
Music and Dictatorship in
Europe and Latin America (Brepols, 2009)· (με την Μαρία Μπαρμπάκη), «Music
education in Nineteenth century Greece: Its institutions and their
contribution to urban musical life», Nineteenth
Century Music Review (June 2011)· (με την Σοφία
Κομποτιάτη), «Verdi’s reception in Greece», Verdi
Reception (Brepols, 2013).
Πρόσφατα βιβλία της είναι: Serbian
and Greek Art Music. A Patch to Western Music History (Bristol
& Chicago, 2009)· μετάφραση στα αγγλικά
του έργου του Χρυσάνθου της Μαδύτου Θεωρητικόν
Μέγα της Μουσικής (New York, 2010).
Κωνσταντίνος
Γ. Σαμπάνης
Ο
Κωνσταντίνος Γ. Σαμπάνης γεννήθηκε
στην Αθήνα το 1964 και σπούδασε στο
Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της
Φιλοσοφικής Σχολής του
Πανεπιστημίου Αθηνών. Έλαβε
Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης
στην Όπερα από το Τμήμα Θεατρικών
Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του
Πανεπιστημίου Αθηνών και
Διδακτορικό Δίπλωμα στην Ιστορική
Μουσικολογία από το Τμήμα Μουσικών
Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου, με
θέμα Η όπερα
στην Αθήνα κατά την οθωνική περίοδο
(1833-1862) μέσα από τα δημοσιεύματα του
Τύπου και τους περιηγητές της εποχής.
Ασχολείται ειδικώς με την εισαγωγή,
την υποδοχή και την εδραίωση της
όπερας στα θέατρα του ελληνόφωνου
χώρου κατά τον 19ο αιώνα. Εργάζεται ως
φιλόλογος από το 1989, είναι
παντρεμένος και έχει δύο ενήλικες
κόρες.
Γιάννης
Τσελίκας
Ο
Γιάννης Τσελίκας σπούδασε πιάνο με
τον Ούβε Μάτσκε στο Εθνικό Ωδείο (Δίπλωμα,
1997), όμποε με τον Κλωντ Σιελέ στο
Ωδείο Αθηνών (Δίπλωμα, 1999) και ανώτερα
θεωρητικά με τον Παναγιώτη Αδάμ στο
Ωδείο Ατενέουμ. Το 1996 αποφοίτησε από
το Τμήμα Μουσικών Σπουδών του
Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1999
συνέχισε τις μεταπτυχιακές του
σπουδές στο Πανεπιστήμιο της
Βοστόνης σε διπλή κατεύθυνση στην
ιστορική μουσικολογία και θεωρία,
υποβάλλοντας θέμα για τη διδακτορική
διατριβή με τίτλο «Τα έργα για
πνευστά και πιάνο του Νίκου Σκαλκώτα».
Το 2008 ίδρυσε μαζί με τον Γιάννη
Σαμπροβαλάκη το Κέντρο Ελληνικής
Μουσικής με στόχο τη συλλογή, προβολή
και έκδοση έργων ελλήνων συνθετών.
Είναι μέλος της Συμφωνικής Ορχήστρας
του Δήμου Αθηναίων και του
κουιντέτου πνευστών «Αίολος». Από το
2007 διδάσκει Ιστορία και Θεωρία της
Μουσικής στο Hellenic American University.
|
