αρχ. σελίδασυντακτική ομάδατρέχον τεύχοςπροηγ. τεύχηαναζήτησηοδηγίεςεπικοινωνίαenglish

 

τεύχος 13
(Φθινόπωρο 2008)

περιεχόμενα

περιλήψεις

βιογραφικά

βιογραφικά

 

Ευδοξία Αγγελίδου

 

Η Ευδοξία Αγγελίδου είναι απόφοιτη του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Παρακολούθησε επίσης το Τμήμα Μουσικολογίας και Μουσικής Παιδαγωγικής στη Μουσική Ακαδημία Pantso Vladigerov της Σόφιας (Βουλγαρία), όπου πήρε μαθήματα διεύθυνσης χορωδίας, ενώ στο πλαίσιο των σπουδών της φοίτησε ακόμη στο Τμήμα Μουσικολογίας του Freie Universität του Βερολίνου (Γερμανία). Στη διπλωματική της εργασία ασχολήθηκε με τον μύθο του Προμηθέα στην ιστορία της ευρωπαϊκής μουσικής. Η διδακτορική της διατριβή, στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, αφορά στη σχέση του μύθου και της μουσικής. Από το 2005 διδάσκει μουσική στην πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και μετα-δευτεροβάθμια εκπαίδευση και είναι διευθύντρια χορωδίας. Μιλάει αγγλικά, βουλγάρικα και γερμανικά. Έχει λάβει μέρος σε πολλά σεμινάρια, στα γνωστικά αντικείμενα της Μουσικής Παιδαγωγικής, της Μουσικοθεραπείας, της Μουσικής Σημειολογίας, της Διεύθυνσης Χορωδίας και της Μουσικολογίας. Άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και διεθνή μουσικοπαιδαγωγικά και μουσικολογικά περιοδικά.

 

  

Αναστασία Κακάρογλου

 

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος των Τμημάτων Μουσικών Σπουδών και Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς και διπλωματούχος πιάνου του Αττικού Ωδείου Αθηνών. Είναι υπότροφος του ΙΚΥ και εκπονεί διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών με θέμα «Γάλλοι ερευνητές της ελληνικής μουσικής στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού». Εργάζεται ως εκπαιδευτικός μουσικής στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.

 

  

Πάνος Πανόπουλος

 

Ο Παναγιώτης Πανόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Σπούδασε παιδαγωγικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και κοινωνική ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, από όπου και πήρε διδακτορικό δίπλωμα το 1998. Είναι επίκουρος καθηγητής ανθρωπολογίας της μουσικής και του χορού στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Έχει επίσης διδάξει στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης, στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Ασχολείται ερευνητικά με ζητήματα ανθρωπολογίας των μουσικών επιτελέσεων και εθνογραφίας του ήχου. Οι εθνογραφικές του εργασίες εστιάζουν στον συμβολισμό του ήχου και της ακοής στην ελληνική κοινωνία, χρησιμοποιώντας σαν εθνογραφικό παράδειγμα τα κουδούνια των ζώων: «Animal Bells as Symbols: Sound and Hearing in a Greek Island Village», Journal of the Royal Anthropological Institute 9, 2003: 639-656. Ένα άλλο κομμάτι των ερευνητικών του ενδιαφερόντων εντοπίζεται στη μελέτη των τοπικών συλλόγων και του ρόλου των μουσικών επιτελέσεων στη συγκρότηση της ταυτότητας: «“Άμα ταιριάξει…”: Φύλο, χρόνος και εντοπιότητα σ’ ένα χωριό της Νάξου», στο: Δήμητρα Γκέφου-Μαδιανού (επιμ.), Εαυτός και «Άλλος»: Εννοιολογήσεις, ταυτότητες και πρακτικές στην Ελλάδα και την Κύπρο, Αθήνα: Gutenberg, 2003· «Retour au village natal: Associations locales et renouveau culturel», Ethnologie Française XXXV, 2005/2: 243-253 (ειδικό τεύχος – αφιέρωμα: Ευθύμιος Παπαταξιάρχης [επιμ.], Grèce: Figures de l’altérité)· «Επιστρέφοντας στον γενέθλιο τόπο: Οι τοπικοί σύλλογοι και η πολιτισμική κατασκευή του τόπου», στο: Ευθύμιος Παπαταξιάρχης (επιμ.), Περιπέτειες της ετερότητας: Η παραγωγή της πολιτισμικής διαφοράς στη σημερινή Ελλάδα, Αθήνα: Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 2006. Το 2005 κυκλοφόρησε υπό την επιμέλειά του το βιβλίο Από τη μουσική στον ήχο (Αθήνα: Εκδόσεις Αλεξάνδρεια), στο οποίο περιέχονται μεταφρασμένες εθνογραφικές μελέτες τριών σημαντικών ανθρωπολόγων της μουσικής, πλαισιωμένες από εισαγωγή και επίμετρο του επιμελητή γύρω από ζητήματα ανθρωπολογίας της μουσικής και του ήχου.

  

  

Θεοχάρης Ράπτης

 

Ο Θεοχάρης Ράπτης γεννήθηκε στα Ιωάννινα και σπούδασε Φιλοσοφία, Παιδαγωγική και Ψυχολογία στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και μουσική στο Ηπειρωτικό Ωδείο «Τσακάλωφ». Ακολούθησαν σπουδές στους τομείς της Μουσικής Παιδαγωγικής, της Μουσικολογίας και της Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, όπου και απέκτησε τον τίτλο Magister το 2002. Στο ίδιο Πανεπιστήμιο ανακηρύχθηκε Διδάκτορας του Τμήματος Μουσικής Παιδαγωγικής τον Φεβρουάριο του 2007, με θέμα της διδακτορικής του διατριβής τη μουσική αγωγή στον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη. Υπήρξε για τρία χρόνια υπότροφος του «Ιδρύματος Αισθητικής Παναγιώτη και Έφης Μιχελή». Στο Μόναχο ήταν υπεύθυνος προγράμματος για την προσχολική μουσική αγωγή (TreFam), ενώ παρουσίασε την ελληνική μουσική στο πλαίσιο σειράς διαλέξεων του Τμήματος Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Μονάχου. Από το 2005 είναι έκτακτος επιστημονικός συνεργάτης στο Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής του ΤΕΙ Ηπείρου. Από τον Ιούλιο του 2008 εκπονεί μεταδιδακτορική εργασία στο πλαίσιο του προγράμματος «Νέα Αισθητική – Αναδιαρθρώσεις της Αισθητικής». Κύριοι τομείς ενδιαφέροντός του είναι η μουσική αγωγή στην Αρχαία Ελλάδα, η αισθητική της μουσικής, η συστηματική μουσική παιδαγωγική και η διδακτική των μουσικών οργάνων.

 

  

Καίτη Ρωμανού

 

Η Καίτη Ρωμανού είναι μουσικολόγος, διδάκτωρ Μουσικολογίας (Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών), με Master of Music στην Μουσικολογία (Indiana University, Bloomington, Indiana, Η.Π.Α.). Από το 1993 διδάσκει στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήταν μουσικοκριτικός στην εφημερίδα Η Καθημερινή (1974-1986). Δίδαξε σε ωδεία της Αθήνας, του Άργους, της Καλαμάτας και του Βόλου.

Είναι επιστημονική υπεύθυνη της ελληνικής ομάδας εργασίας του διεθνούς ερευνητικού προγράμματος RIPM (Répertoire International de la Presse Musicale / Retrospective Index to Music Periodicals, 1800-1950) και μέλος της συμβουλευτικής επιστημονικής επιτροπής των περιοδικών Μουσικολογία και Πολυφωνία.

Έχει δημοσιεύσει πολλά επιστημονικά άρθρα και κεφάλαια (σε περιοδικά και συλλογικές εκδόσεις της Ελλάδας και του εξωτερικού) καθώς και τα βιβλία: Εθνικής Μουσικής Περιήγησις. 1901-1912, 2 τόμοι (Κουλτούρα, Αθήνα 1996)· Ιστορία της Έντεχνης Νεοελληνικής Μουσικής (Κουλτούρα, Αθήνα 2000)· Η Ελληνική μουσική στους Ολυμπιακούς Αγώνες και τις Ολυμπιάδες (1858-1896) (Υπουργείο Πολιτισμού / Κουλτούρα, Αθήνα 2004)· Η μουσική βιβλιοθήκη της Φιλαρμονικής Εταιρείας Κέρκυρας (Κουλτούρα, Αθήνα 2004)· Έντεχνη Ελληνική Μουσική στους Νεότερους Χρόνους (Κουλτούρα, Αθήνα 2006). Είναι επιμελήτρια της τρίγλωσσης συλλογικής έκδοσης Aspects of Greek and Serbian Music (Ορφεύς, Αθήνα 2007).

 

  

Αγγελική Σκανδάλη

 

Η Αγγελική Σκανδάλη, κρητικής καταγωγής, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, ενώ έζησε επί μακρόν και στην Θεσσαλονίκη. Διδάχθηκε ωδική και αρμονία στο Ελληνικό Ωδείο της Αθήνας (τάξη Δημητρίου Ράπτη) και αντίστιξη και φούγκα στο Μουσικό Κολλέγιο της Θεσσαλονίκης (τάξη Άλκη Μπαλτά). Κατέχει πτυχίο ενοργάνωσης μπάντας από το Ελληνικό Ωδείο (τάξη Ι. Καστρινού), ενώ παρακολουθεί μαθήματα διεύθυνσης ορχήστρας στο Ωδείο Αθηνών (τάξη Λουκά Καρυτινού).

Είναι αριστούχος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές Ανάλυσης Όπερας στο University of Leeds της Μεγάλης Βρετανίας. Από το 2007 είναι υποψήφια διδάκτωρ της Ιστορικής Μουσικολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Είναι συγγραφέας του βιβλίου Η πορεία της όπερας στην Ελλάδα του 19ου αιώνα σε σχέση με τη συγκρότηση του αστικού χώρου (εκδόσεις Gutenberg, Αθήνα 2001). Έχει επίσης δημοσιεύσει άρθρα σχετικά με την καλλιέργεια της όπερας στην Ελλάδα κατά τον 19ο και τον 20ό αιώνα καθώς και μεταφράσεις ξενόγλωσσων μουσικολογικών κειμένων. Ακόμα, έχει γράψει το βιβλίο Α με τόνο στη μουσική για την διδασκαλία μουσικής γραφής και ανάγνωσης σε ατονικό στυλ στις ηλικίες των 8-14 ετών. Τελευταίως εξασκείται στο λυρικό τραγούδι και ασχολείται με την σύνθεση.

  

  

Νέστωρ Ταίηλορ

 

Σπούδασε σύνθεση στο Guildhall School of Music & Drama και στο Πανεπιστήμιο Royal Holloway του Λονδίνου. Είναι κάτοχος των τίτλων LGSM (Ανώτερα Θεωρητικά – Ενορχήστρωση) και CAMS (Σύνθεση) του Guildhall School of Music, και των μεταπτυχιακών τίτλων M.Mus. και M.Phil. (Σύνθεση) του University of London. Σπούδασε επίσης διεύθυνση ορχήστρας με τους Δημήτρη Αγραφιώτη και Ραφαήλ Πυλαρινό, αποκτώντας το δίπλωμα ALCM Conducting του London College of Music.

Πολλά από τα έργα του έχουν παρουσιασθεί σε σημαντικούς συναυλιακούς χώρους της Ελλάδας (Εθνική Λυρική Σκηνή, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Ινστιτούτο Goethe Αθηνών κ.λπ.), και του εξωτερικού (Conway Hall, Royal Festival Hall, Θέατρο της Όπερας του Lübeck, Μεγάλη Αίθουσα της Φιλαρμονικής της Οδησσού, Kioi Hall στο Τόκυο κ.λπ.).

Υπότροφος του Ιδρύματος Fulbright στο Πανεπιστήμιο του Yale (2005-2006). Τακτικό μέλος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών και της Α.Ε.Π.Ι. Συγγραφέας των βιβλίων Η Αρμονία των Πυθαγορείων (εκδ. Νεφέλη, Αθήνα 2000) και Η τεχνική του ντιβίζι στα έγχορδα (εκδ. Ορφέας, Αθήνα 2007).

  

  

Ιωάννης Φούλιας

 

Διδάκτωρ μουσικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (προσωπική ιστοσελίδα: http://users.uoa.gr/~foulias). Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976. Μαθήματα μουσικής ξεκίνησε το 1989 στο Δημοτικό Ωδείο Καλαμάτας, απ’ όπου έλαβε τα πτυχία Αρμονίας (1994), Αντιστίξεως (1996), Φούγκας (1998) και Πιάνου (1998). Το 1994 εισήχθη στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, από το οποίο απεφοίτησε ως αριστούχος το 1999 και στο οποίο υποστήριξε επιτυχώς την διδακτορική του διατριβή στην μουσικολογία το 2005 (Αργά μέρη σε μορφές σονάτας στην κλασσική περίοδο. Συμβολή στην εξέλιξη των ειδών και των δομικών τύπων μέσα από τα έργα των Haydn, Mozart και Beethoven). Είναι μέλος της Συντακτικής και της Επιστημονικής Επιτροπής του περιοδικού Πολυφωνία και μέλος της Γραμματείας Σύνταξης του περιοδικού Μουσικολογία, ενώ διετέλεσε πρόεδρος και γραμματέας του Συλλόγου Αποφοίτων του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών καθώς και αντιπρόεδρος του Συλλόγου Φίλων του Εκκλησιαστικού Οργάνου. Έχει επίσης συμμετάσχει σε επιστημονικές ημερίδες και διεθνή συνέδρια, έχει δημοσιεύσει πρωτότυπα άρθρα και μεταφράσεις σε μουσικολογικά και μουσικά περιοδικά καθώς και σε άλλες επιστημονικές εκδόσεις, και συνεργάζεται επί σειρά ετών με τον Τομέα Εκδόσεων του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.

 

 

 
© 2002-2021 Περιοδικό Πολυφωνία